Greek
English
French
German
Italian
Spanish
Να είσαι στο πατρικό και να λείπει ο πατέρας… Άδεια η γωνιά του και άδεια τα μάτια από τα δάκρυα. Δεν είναι πια εδώ να μας καλωσορίσει και να μας σφίξει το χέρι με αγάπη στα δικά του. Έφυγε ήσυχα, ειρηνικά και αθόρυβα, ο ποιητής του Παρνασσού και της Λιάκουρας. Έμεινε μόνο το δέντρο στο απέναντι βουνό, που φύτεψε, όπως μας έλεγε, όταν ήταν νέος. Να το αγναντεύουμε από το μπαλκονάκι και να τον θυμόμαστε.
Ευτύχησε να δει παιδιά και εγγόνια. «Ήρθε το ασκέρι;», με ρώτησε την Μ. Παρασκευή με αγωνία και όταν τον διαβεβαίωσα γι΄ αυτό ότι όλοι έφτασαν καλά, είπε, «δόξα στο Θεό» και ήταν οι τελευταίες κουβέντες που άκουσα καθαρά από τα χείλη του.
Ακολούθησε η εβδομάδα η λεγόμενη της Διακαινησίμου, με το «Χριστός ανέστη» να ακούγεται παντού στο δρόμο και στη γειτονιά, αντί για καλημέρα. Παιδιά και εγγόνια δεν φύγαμε στιγμή από κοντά του. Μετρημένες οι ανάσες του πλέον. Μας θύμιζε τον «Γέρο και το καρυοφύλλι του», από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη:
Εγέρασα μωρές παιδιά… Θέλω να πάω να κοιμηθώ. Εστρέφεψ΄η καρδιά μου…
Κόψτε κλαρί απ΄τον λόγγο, νάναι χλωρό και δροσερό νάναι ανθούς γεμάτο
Και στρώστε το κρεβάτι μου και βάλτε με να πέσω…
Έτσι και κάναμε, όταν ήρθε εκείνη η ώρα η οδυνηρή. Ανεβήκαμε στον Παρνασσό και κόψαμε κορφάδες από έλατο και άνθη από τον τόπο που αγάπησε και ύμνησε στα ποιήματά του και τον στολίσαμε μόνοι μας για το τελευταίο ταξίδι.
Αναστάσιμη η λειτουργία στην εκκλησία την περασμένη Κυριακή, την πρώτη εβδομάδα μετά το Πάσχα και ούτε ένας λόγος πένθιμος για τον 95χρονο που αποδήμησε. Έτσι του ταίριαζε άλλωστε. Αγαπούσε τον Θεό και ανάμεσα στα τόσα χειρόγραφα ανακάλυψα τυχαία ένα με ημερομηνία παλιά:
Καθοδήγησε, Θεέ μου, τη σκέψη μου και τα συναισθήματά μου
σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σε όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις
να ξεχάσω ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.
Η προσευχή ενός απλού ανθρώπου.
Χριστός ανέστη, ψάλλαμε όλοι μαζί στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας που δεν μπορούσε να έχει πιο χαρμόσυνο μήνυμα! Κι εμείς σφουγγίζοντας τα δάκρυα για το κενό που άφηνε πλέον στη ζωή μας ο αμετάκλητος μισεμός του, προσδοκούμε ανάσταση νεκρών, πιστεύοντας σε μια ζωή πέρα από τον τάφο, στην Αιωνιότητα.
Καλή αντάμωση, Πατέρα!
No tags
-
-
-
-
-
-
-
« Previous 1 2Anonymous · 15/05/2016 at 17:36
Κωνσταντίνος: Κάποτε ένας άνθρωπος γεννήθηκε, γεννήθηκε σε ένα σπίτι από πέτρα ,φτιαγμένο από τον άνθρωπο και στολισμένο με βαθυπόρφυρα υφαντά. Όταν ο άνθρωπος αυτός βγήκε από το σπίτι όπου γεννήθηκε βρέθηκε σε ένα άλλο σπίτι, πολύ μεγαλύτερο από αυτό, πέτρινο αλλά όχι φτιαγμένο από τον άνθρωπο αλλά από τον δημιουργό του και στολισμένο με θαρραλέα ελάτια, πεισματάρικα κέδρα και άνθη αμάραντα στη μνήμη του. Εκεί ο άνθρωπος αυτός έτρεφε και αγαπούσε τα ζωντανά των προγόνων του, άσπρες και καφετιές τουφίτσες στα καταπράσινα λιβάδια και στους γκρίζους βράχους. Και έτσι ο άνθρωπος αυτός έμαθε. Παρατήρησε το θρόισμα των ελάτων στον αγέρα, άκουγε την μυστικιστική συμφωνία του Μορφέα, κουδούνια που κράδαιναν τα πρόβατα με την αργή τους κίνηση, με συνοδεία τον αυλό των βοσκών, τον αυλό του Πάνα που έκανε τον Παρνασσό να δακρύζει και περιστροβίλιζε γύρω του τις μορφές των θεών, καθώς η μυθολογία ζωντάνευε με τους μαντικούς καπνούς της Πυθίας ανεβαίνοντας από τους Δελφούς. Και έτσι ο άνθρωπος άκουγε ψιθύρους και τραγούδια, είδε λάμιες και δράκοντες να στροβιλίζονται και να περιδιαβαίνουν το νυχτερινό έναστρο ουρανό, στην αγκαλιά του Γαλαξία. Έκανε συζητήσεις με το Φεγγάρι και τον Αυγερινό, θαύμαζε τους αετούς του Δία που μαζεύονταν στο κέντρο του κόσμου, έβλεπε την περηφάνεια του βουνού την επιβλητικότητα των όγκων και των στοιχειών και ήταν και αυτός περήφανος, πάντα. Το καλοκαίρι στο βουνό και τους χειμώνες στη θάλασσα, ακολουθώντας τα ρεύματα των ζώων. Δύσκολη η ζωή τότε, μα περιπετειώδης. Έσπρωχναν τη φαντασία του τα βράδια γύρω απο τη φωτιά και έβλεπε να ξεπετάγονται μέσα από τις φλόγες γοργόνες με φτερά, πολεμιστές και ήρωες. Έμελλε όμως μετά το ημίφως της ανελευθερίας να έρθει το απόλυτο σκοτάδι, θάνατος, πόλεμος μεταξύ των αδελφών. Και εκεί ο άνθρωπος αυτός καλούμενος απο το καθήκον, βρέθηκε σε μία άλλη ιστορία, ένα παραμύθι σκληρό και σκοτεινό, απάνθρωπο, που το τέλος του φέρνει δάκρυα στα μάτια. Άκουσε ήχους φοβερούς, τα ανθρωπόφτιαχτα μηνύματα θανάτου, οι μηχανές να μπουμπουνίζουν και να βροντάνε και το αίμα να θρέφει το χώμα. Στρατιώτης στη δίνη του πολέμου. Όταν πια ξημέρωσε, η όψη του ήταν αλλιώτικη, σκληρή, όμως η σκέψη του και η ψυχή του ποτέ δεν αλλοτριώθηκαν. Έζησε. Ευτύχησε να παντρευτεί και να ακούσει εφτά φορές το κλάμα νεογέννητων τέκνων και τέκνων των τέκνων από το αίμα του. Πάντα στούς μωρούς φαινόταν αγριωπός μα πάντα στους φίλους και στην οικογένειά του ευλογημένος φίλος, σύζυγος, πατέρας και παππούς. Πάντα φιλόξενος και καλόκαρδος. Δε μιλούσε πολύ, ίσως γιατί η ζωή του και οι πράξεις του ήταν αρκετά. Ο άνθρωπος αυτός καταπιάστηκε με όσα περισσότερα μπορούσε ώστε να είναι αυτόνομος, να κερδίζει ό,τι αξίζει. Η αγάπη του τον έκανε δημιουργό, ύμνησε το Δημιουργό του μέσα απο το ξύλο και τη μουσική. Μετέπειτα όταν πια είχε κουραστεί, νομίζω πως κρυφογελούσε μέσα του και ετοιμαζόταν για αρκετό καιρό, απο νωρίς και ανελλιπώς για το τελευταίο από τα ταξίδια του, το μεγαλύτερο. Ίσως φανεί παράξενο, όμως το τελευταίο του ταξίδι ήταν ένα βήμα από το σπίτι όπου γεννήθηκε, ένα βήμα χωρίς επιστροφή για το σπίτι όπου μεγάλωσε.
Τον Παρνασσό.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο παππούς μου, ο Γεώργιος Πατσαντάρας.
Anonymous · 20/05/2016 at 20:09
Άλτα θερμά συλλυπητήρια για τον πατέρα σου. Είμαστε ευγνώμονες και μας αναπαύει η σκέψη ότι είναι μακάριοι όσοι εν Κυρίω αποθνήσκουσι. Τους χαιρετισμούς μου στη Γιαννούλα. Σε φιλώ Λίνα!
Anonymous · 22/05/2016 at 11:00
Αλτανα, σου στελνουμε
Θερμά συλλυπητήρια για την απωλεια
του Πατερα σου
Αλκης Σοφη
(Αθηνα)
Anonymous · 22/05/2016 at 13:20
Dear Altana, Dear Erastos,
I’m sorry to hear about your loss. It’s good to hear that Jason and Nefeli were there. At moments like this, it feels good to share the emotions with those who are closest to you.
Our thoughts are with you,
Inge en Piet
Anonymous · 22/05/2016 at 13:23
Es tut uns sehr leid zu hören, dass du deinen lieben Vater verloren hast. Wir beten für dich, Erastos und deine ganze Familie während dieser Zeit. Möge unserer himmlischer Vater euch trösten und stärken. Möge Gott auch deiner Mutter mit seinem Trost und liebende Nähe begleiten. Wir denken mit herzlicher Verbundenheit jetzt an euch in Arachova und umarmen dich ganz herzlich.
Alles liebe, Sheila und Reinhard
Anonymous · 22/05/2016 at 23:18
Πελαγία Π-.Σ.: Άλτα μου, συλλυπούμαι θερμά και θρηνώ μαζί σου. Τον μπαμπά σου τον έχω συνδυάσει στο μυαλό μου με μια φλογέρα, ένα βράδυ στην Αράχωβα ,το 1976/1977 ίσως, γύρω από ένα τραπέζι χαράς, όπου ή η οικογένεια τραγουδούσε εκείνο το υπέροχο τραγούδι,που πρώτη φορά άκουγα “Μιά βοσκοπούλα αγάπησα”. Μιά άλλη ατμόσφαιρα χαράς , που σου εκμυστηρεύομαι δεν την είχα ζήσει. Ας είναι αιωνία η μνήμη του .
Anonymous · 22/05/2016 at 23:33
Dearest Altana and Yiannoula,
We want to say how sorry we are to hear about the passing of your father. Although it was expected, it is still sad to say the final farewell.
You are all in our thoughts and prayers in these days.
We will always remember him as a beloved uncle, ready to share his poems, stories, songs, and give to others from his heart.
Visits to Arachova will not be the same without him.
Please pass our love and sympathies to your mother and to Nikos and your children. With love, Jillian and Lloyd