Στη Σύνοδο Κορυφής για το μεταναστευτικό, που πραγματοποιήθηκε στις 15-16 Οκτωβρίου, στις Βρυξέλλες, συζητήθηκαν όλες οι παράμετροι του ζητήματος και πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις προκειμένου να σταματήσει η ροή των προσφύγων προς την Ευρώπη καθώς και αποφάσεις για μια πιο αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την Ελλάδα την αφορούσε άμεσα το θέμα καθώς το πρώτο οκτάμηνο του 2015 πάνω από 300.000 πρόσφυγες πέρασαν μέσω της γειτονικής Τουρκίας σε ελληνικό έδαφος. Και για να ξέρουμε γιατί μιλάμε, επειδή τα νούμερα είναι απλά ψυχροί αριθμοί, πρόσφυγας είναι αυτός που εξαναγκάζεται σε φυγή από την πατρίδα του προκειμένου να σώσει τη ζωή του και τη ζωή των δικών του από διωγμό ή πόλεμο, ενώ μετανάστης είναι αυτός που με τη θέλησή του φεύγει από την πατρίδα του συνήθως για ένα χρονικό διάστημα και κυρίως για οικονομικούς λόγους.

Είναι πρόσφυγας λοιπόν η μάνα που σπρώχνεται να βγει από τη βάρκα κάπου στο Αιγαίο, χωρίς να ξέρει αν θα ακουμπήσουν τα πόδια της σε στέρεο έδαφος, με το νερό να φτάνει πάνω από τη μέση της και κρατώντας την πεντάχρονη κορούλα της με τα δυο της χέρια ψηλά για να μη πνιγεί, επειδή με βία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της και το σπίτι της γιατί εκεί ήταν ο σίγουρος θάνατος. Χωρίς να φαντάζεται η δόλια ότι ο θάνατος δεν έχει πατρίδα και θα την ακολουθούσε, όπου πήγαινε. Ας μη μιλήσουμε και για τα αναρίθμητα παιδικά κορμάκια που έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί άπνοα και στις δυο πλευρές του Αιγαίου. Μνήμη σιωπής; Όχι, αλλά γιατί δεν βρίσκονται τα λόγια…

Είναι θέμα ευρωπαϊκό και όχι θέμα ελληνοτουρκικών σχέσεων ακούστηκε και σωστά από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Μόνο στην Ευρώπη μπορεί να λυθεί το προσφυγικό, ακούστηκε από μια άλλη πλευρά και όλοι μαζί στην Σύνοδο Κορυφής μίλησαν για Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως γνωστόν, λειτουργεί βάσει κανόνων και κανονισμών. Ένας από αυτούς είναι και ο Κανονισμός του Δουβλίνου (343/2002), ο οποίος καθορίζει τη χώρα η οποία θα είναι υπεύθυνη για να εξετάσει την αίτηση ασύλου του αιτούντος πρόσφυγα, που είναι και η πρώτη χώρα εισόδου στην Ένωση. Τον Κανονισμό αυτόν τον έχει υπογράψει η χώρα μας επί κυβερνήσεως Σημίτη, με Υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου. Χωρίς μια έστω και τυπική επιφύλαξη του αρμόδιου υπουργού υπέρ των στοιχειωδών δικαιωμάτων της χώρας, που εκ των πραγμάτων θα δεχόταν το πρώτο κύμα προσφύγων. Συνηθίζεται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, όταν υπογράφεται μια διεθνής Συνθήκη, μια χώρα η οποία πιστεύει ότι τα δικαιώματά της ή τα συμφέροντά της θίγονται άμεσα, να διατυπώνει ρητώς μια κάποια επιφύλαξη, έστω για το μέλλον. Από την πλευρά της Ελλάδας δεν διατυπώθηκε καμιά, λες και η χώρα βρισκόταν στην καρδιά της Ευρώπης και δεν την αφορούσε άμεσα!

Έτσι φτάσαμε να επιστρέφονται στην Ελλάδα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σύμφωνα και με τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ», πρόσφυγες ή μετανάστες οι οποίοι είχαν περάσει μέσω της Ελλάδας και είχαν εγκατασταθεί σε άλλες χώρες. Τον Δεκέμβρη του 2011 μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο αποφάνθηκε, ότι κινδυνεύουν, λόγω κακής μεταχείρισης, τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών που επιστρέφουν στην Ελλάδα. Νομικοί κύκλοι θεώρησαν αυτή την απόφαση σαν σιωπηρή ανατροπή του ισχύοντος Κανονισμού. Τον Ιανουάριο του 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο καταδίκασε τη στάση του Βελγίου και της Ελλάδας, με αφορμή την επιστροφή ενός Αφγανού μετανάστη από το Βέλγιο πίσω στην Ελλάδα.

Ποιός μπορούσε, όμως να φανταστεί, τι θα ακολουθούσε το καλοκαίρι του 2015, ώστε να φτάσουν να μιλούν επίσημα πλέον στις Βρυξέλλες για μια δίκαιη αναλογία προσφύγων και μεταναστών  σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Πέρα από τα τραγικά λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος, το παρόν είναι αδυσώπητο και ανελέητο. Ας μη ξεχνιέται, ότι είναι συνάνθρωποί μας αυτοί που θαλασσοπνίγονται, προκειμένου να ξεφύγουν τον θάνατο και τις κακοποιήσεις στην πατρίδα τους. Είναι κομμάτι μας, σα να είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Άκουγα προχτές έναν όμορφο εκκλησιαστικό ύμνο, που με έκανε να πέσω σε βαθειά περισυλλογή και ανακεφαλαίωση σκέψεων και ιδεών: «… Όποιος ζει σε τόπο ασφαλή και σταθερό, ξεχνάει εύκολα πως βρίσκεται και ο ίδιος καθ΄οδόν».

No tags

1 comment

<< Παρίσι-Βρυξέλλες

Χάλκη >>