[whohit]Main[/whohit]

From Brussels With Love | Blog

Sep/19

8

Αντιθέσεις

Καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών ο γνώριμος γκρίζος ουρανός μας υποδεχόταν κλείνοντάς μας το μάτι για καλωσόρισμα. Η βροχή ήλθε λίγο μετά, καθ’οδόν στο λεωφορείο για το σπίτι. Κατεβαίνοντας στη στάση μας αγοράσαμε μια baguette, τη γαλλική αφράτη φραντζόλα, τυρί camembert και ένα άλλο πιο σκληρό, τυλιγμένο σε μανδύα από ξερά βότανα, που μοσχοβολούσαν και μια μικρή φετούλα pâté πάπιας με μια ιδέα κονιάκ μέσα. Αυτά πουθενά αλλού, όπως εδώ, συμφωνήσαμε σιωπηλά. Ήταν ό,τι έπρεπε για τις πρώτες δύσκολες στιγμές της προσαρμογής. Στο σπίτι ανοίξαμε ένα κόκκινο γαλλικό κρασί και τσουγγρίσαμε τα ποτήρια μας για το φθινόπωρο που μας υποδέχτηκε πάραυτα και για το όμορφο ελληνικό καλοκαιράκι που αφήσαμε πίσω μας το πρωί. Ο ίδιος κόμβος αντιθέσεων την κάθε φορά.

Το μάτι έπρεπε και πάλι να συνηθίσει στο πράσινο που πήρε απότομα τη θέση του απέραντου ελληνικού γαλάζιου. Πουθενά αλλού δεν έχω ζήσει να ξημερώνει η κάθε μέρα στο γαλάζιο, σε ουρανό και γη. Το χαρήκαμε φέτος στην Πάρο. Πανέμορφο νησί, οι διαδρομές στη Μάρπησσα συναρπαστικές να μοσχοβολούν γιασεμί, τα ντόπια φαγητά πεντανόστιμα, τα πασαλείμματα ομορφιάς στον Καλόγηρο με την άργιλο που σε μεταμόρφωνε διασκεδαστικά στη στιγμή σε … Αβορίγινο της Αυστραλίας και η αμμουδερή παραλία, δυο βήματα από το σπίτι, όνειρο. Τα βράδια μας συντρόφευαν από απέναντι τα φώτα της Νάξου. Λίγο μακρύτερα η Ίος και τα Κουφονήσια και ένα σωρό άλλα μικρά νησάκια σπαρμένα στο Αιγαίο, προκλήσεις για άλλα καλοκαίρια.

Το σπίτι της Χριστίνας (δίνονται ευχαρίστως πληροφορίες!) υπέροχο με θέα μοναδική και απεριόριστη και, όπως αποδείχτηκε, ιδανικό για τα οκτώ άτομα που συγκεντρωθήκαμε τελικά. Η ίδια έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να μας ευχαριστήσει, το ξεκίνημα μιας φιλίας, είμαι σίγουρη. Οι πιατέλες με τα ολόφρεσκα βασιλικά σύκα για το πρωινό θα μας λείψουν, Χριστίνα και Στεφανία! Φτάσαμε στο νησί ξένοι και άγνωστοι και φεύγοντας αφήσαμε πίσω φίλους ακόμα και στη γειτονιά, τη Ράνια, την Ποπίτσα, τη Λυδία με το μικρό της ζωηρούλη Στέφανο και όλους τους άλλους εκεί. Τελικά είναι οι άνθρωποι που κάνουν έναν τόπο να τον αγαπήσεις και φέτος το βιώσαμε.

Πίσω στις Βρυξέλλες, το καλωσόρισμα του γείτονά μας, Πήτερ, ήταν άκρως βελγικό. Μαζί με το ταχυδρομείο, που έπαιρνε όσο εμείς λείπαμε, κατέφτασε χαμογελαστός και με ένα μεγάλο κομμάτι χειροποίητης μαύρης βελγικής σοκολάτας με αμύγδαλο και φουντούκι στο χέρι για να μας γλυκάνει, όπως είπε, την επιστροφή. Μας είπε τα νέα της γειτονιάς και τα δικά του και εμείς του είπαμε πόσο όμορφα τα περάσαμε και του ανταποδώσαμε το φίλεμα με την χειροποίητη μαρμελάδα από ελληνικό βερίκοκο.

Πιο όμορφη μετάλλαξη του γαλάζιου στο πράσινο δεν θα μπορούσα να ευχηθώ …

No tags

1 comment

  • Anonymous · 09/09/2019 at 08:18

    Δ.Τ.: Η Παρος ειναι το αγαπημενο μου νησι! Ειδικα η Ναουσα! Οταν βρεθουμε θα μου πεις πιο πολλα.. χαιρομαι που περασατε ωραια.

    Reply

Leave a Reply

<<

>>